Shary-An ontdekte de muziek op hele jonge leeftijd. Tijdens de feestdagen werd er in het huis van haar tante volop gespeeld: opa op gitaar, een nicht op saxofoon, tante die zong. “Mijn tante zong vroeger in een christelijke kerk waar er behoorlijk gedanst werd en waar het helemaal los ging. Dat was het moment dat ik dacht..JA! Er werd bij ons thuis voornamelijk Mexicaanse Ranchera gedraaid en bij m’n tante gospel, heel wat anders.” Maar wanneer iedereen weg was struinde Shary-An het internet af om naar artiesten te googlen en raakte ze geïnspireerd door artiesten als Alicia Keys, Maroon5, Nick Jonas en Gloria Estefan.

Ze ging op haar elfde op zangles, zat op school altijd in de muziekgroep, speelde in schoolmusicals en begon haar eigen liedjes te schrijven.  “In Den Haag, waar ik woonde, waren veel talentenjachten. Daar ging ik aan meedoen en kwam ik steeds verder.” Toen ze klaar was met de middelbare school, stond Shary-An op een kruispunt: ze zou óf psychologie gaan studeren, óf verder in de muziek. Ze besloot zich in te schrijven voor een opleiding, maar nog één keer mee te doen met een talentenjacht en schreef zich in voor het eerste seizoen van The Voice of Holland. Hoewel Shary-An in de halve finale afviel, werd dat grappige, uitgesproken meisje met haar vlechten en grote bril niet alleen door coach Angela Groothuizen, maar ook door heel Nederland in het hart gesloten.

Ze sleepte een platendeal binnen en bracht een rits singles uit, zoals Six Feet Under, Mr. Know It All, Try My Love Again, Read My Book en Never Played The Bass. In hetzelfde jaar, verscheen haar eerste album Love Me For Who I Am. Drie jaar later werd dat opgevolgd door een EP, Good Girl.

Haar radiodoorbraak kwam met het nummer Never Played The Bass. Ondertussen deed Shary-An versneld een opleiding aan de Popacademie en maakte die netjes af. Daarnaast zette ze haar eerste stappen op presentatiegebied als ‘Music Master’ in het tv-programma Music Academy. Buiten de schijnwerpers gaf ze muziekles op basisscholen in achterstandswijken.

Met haar album Project Me uit 2017 kwam Shary-An terug na een aantal jaren radiostilte, compleet met nieuwgevonden zelfvertrouwen en een richting waar ze zich nog steeds in kan vinden. Haar stijl omschrijft ze als rauwe eigenzinnige pop. Het nieuwe werk valt allemaal onder de pop-paraplu maar is tegelijk afwisselend: “Het zijn vaak persoonlijke verhalen, zoals Peace of Mind, die nummer vertelt precies wie ik ben, of verhalen van mensen om me heen. Overal pluk ik inspiratie vandaan. Van ballads tot uptempo: huilen, dansen, voor iedere emotie heb ik wel wat!” Een droom ging in vervulling want een eigen clubtour volgde. Eind 2018 stond ze in het voorprogramma van de tour van Nielson.

Haar ambitie is vooral realistisch: “Ik wil een steady carrière, met waardering. Ups en downs kan ik hebben, als ik maar lieve mensen om me heen heb die het me gunnen, me kansen bieden en me over grenzen heentrekken.”

In 2019 maakte Shary-An haar musicaldebuut in de musical Lazarus, David Bowie’s laatste, meeslepende meesterwerk. Popster David Bowie was een audiovisuele kunstenaar, een stijlicoon, een fenomeen in vele gedaanten. In december 2015 beleefde de ongeneeslijk zieke Bowie de première van zijn laatste meesterstuk. Lazarus wordt geregisseerd door de gerenommeerde Ivo van Hove, die Lazarus samen met Bowie maakte in New York.  Het zingen is voor Shary-An geen nieuwigheid, acteren daarentegen wel. “Dat is echt iets groots, een once in a lifetime-kans!”

Daarnaast was Shary-An een van de kandidaten in het seizoen van Expeditie Robinson van 2019.

In 2022 bracht ze haar nieuwe Nederlandstalige EP uit.