Paul de Munnik is terug van nooit weggeweest. Al bracht hij in 2018 zijn laatste solo album uit, momenteel is Paul de Munnik (weer) succesvol met o.a. de hit ‘Als Ik Je Weer Zie’ samen met Typhoon, Maan en Thomas Acda. Maakt hij onderdeel uit van de gelegenheids ’band’ The Streamers, trad hij op bij Vrienden Van Amstel online stream en is hij o.a. te horen op het nieuwe #1 album van Snelle.

Zijn derde solo-album ‘III’ laat een verzameling liedjes horen, die met een trefzekere zelfverzekerdheid de volledige creatieve reikwijdte van Paul de Munnik tonen. Hoewel net zo op zijn gemak als introverte kleinkunstartiest als dat hij gangmaker is in de grote arena’s, is het geluid op album ‘III’ helder; een twaalftal liedjes die door niemand anders gemaakt hadden kunnen zijn.

Het kan lastig zijn om Paul de Munnik muzikaal te duiden, daar hij in het in Nederland nog behoorlijk onontgonnen muzikale niemandsland tussen Newman en Brel opereert. Echter, de plek die hij voor zichzelf afbakent wordt steeds duidelijker en met ‘III’ markeert hij definitief zijn grond. Paul de Munnik zal altijd onlosmakelijk verbonden zijn aan het duo Acda en De Munnik, maar heeft altijd al veel meer gedaan. Van shows met Kees Prins en JP den Tex (liedjesprogramma ‘Op Weg Naar Huis’) of Fernando Lameirinhas en Riet Muylaert (het door Jacques Brel geïnspireerde ‘Brellando’) tot muziektheaterproducties (‘Amandla! Mandela’) en uiteraard solowerk. “Growing up in public”, zo noemt De Munnik zijn carrière zelf, het continu najagen van nieuwe creatieve doelen. Nu hij de 50 jaar is gepasseerd heeft hij naar eigen zeggen vooral meer rust gevonden en in die rust meer zelfvertrouwen. “Als artiest en componist heb je altijd een soort onzekerheid, een twijfel aan je eigen kunnen”, zo zegt hij daar zelf over. “Ik ben op een punt gekomen dat ik kan reflecteren, kan zien waar mijn krachten liggen.”

“Alles wat ik kan, kan ik alleen omdat ik denk dat ik het kan”, zo zingt De Munnik op de albumopener van ‘III’. Die tekst, een quote uit het gedicht ‘De Vraag’ van zijn oude mentor Bram Vermeulen, is tekenend. “Die overtuigingskracht in mezelf heb ik nodig. Je bent zelf vaak je grootste beperking. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit het achterste van mijn tong laten zien als zanger. Ik vond één take vaak wel genoeg. Dat was onzekerheid over mijn eigen kunnen, terwijl ik na al die jaren toch best mag concluderen dat ik een verdienstelijk zanger ben. Op dit album heb ik de schroom die ik voelde overwonnen en heb ik juist op de zangpartijen heel erg mijn best gedaan. In plaats van beheerst, zing ik volledig uit het hart.” Om op dat punt te komen, heeft hij letterlijk zichzelf opnieuw uit moeten vinden. Als onderdeel van Acda & De Munnik of in andere samenwerkingsverbanden hoefde hij nooit in zijn eentje een voorstelling of de verantwoordelijkheid voor een album te dragen. Sinds hij in 2016 solo debuteerde met het album ‘Nieuw’ heeft hij aan die vorm gewerkt. Het album ‘Goed Jaar’ uit 2018 was de logische volgende stap. “De vragen die ik continu stel zijn wie ik écht ben als artiest en wat ik wil vertellen. Per album ben ik een stukje dichterbij gekomen en ‘III’ is echt de grote sprong in het diepe.”

Het muzikaal amper vast te pinnen en met hiphop-invloeden doorspekte ‘Daar Sta Je Dan Daar Lig Je Weer’ (een samenwerking met Steven Engel) duikt die diepte in en verkent niet eerder door De Munnik ontgonnen muzikaal gebied. “Spannend, maar ik ben er heel trots op, juist omdat het zo ver uit mijn comfortzone ligt. Er gaat veel durf van dat liedje uit.” Direct daarna is ‘Vat Van Jou’, De Munniks vertaalde versie van ‘A Case Of You’ van Joni Mitchell, een vocaal hoogstandje. “Joni Mitchell is de basis van alles

en door naar haar te luisteren, durf ik ook heel kleine liedjes te maken, zoals ‘De Mooiste Die Ik Ken’, heel persoonlijke liefdesliedjes als ‘Neem Me Mee’ of juist tekstueel uitdagende nummers zoals ‘Ridders In De Polder’. Ook durfde ik op een bijna jazz- achtige manier te werken. Mijn producer Wouter Planteijdt heeft dat laatste enorm aangemoedigd. Dan lieten we het met de band in de studio gewoon gebeuren. Het live- gevoel vond ik voor de nummers op dit album erg belangrijk en ik zie ze dan ook als een groepsinspanning met mijn band.”

De gevonden vrijheid in het musiceren is tussen de regels ook in de titels van de nummers terug te lezen. ‘Kijk Niet Achterom’, ‘Ik Geef Me Over’ of ‘Eeuwig In ’t Moment’ bijvoorbeeld, het zijn thema’s die in het hier en nu staan, vol vertrouwen in het zijn en laten gebeuren. Zo heeft hij ook de vertraging van het album door de coronacrisis laten gebeuren. “Je kan heel krampachtig een tegenbeweging proberen te maken, maar dat helpt niets. De liedjes waren vlak voor de crisis losbarstte klaar, en hoewel ik gelukkig nog wel een paar keer op heb kunnen treden, ging de geplande tour niet door en dus is ook het album verplaatst.” In het vacuüm dat ontstond, scoorde De Munnik samen met Typhoon, Maan en Thomas Acda nog een grote hit met ‘Als Ik Je Weer Zie’. “Een nummer met het juiste sentiment voor deze tijden en ja, ook weer een samenwerking met Thomas. Dit is echter geen eerste stap naar een reünie. Toen we als duo stopten, wilden we de vrijheid hebben om te werken met wie we maar wilden. Die vrijheid betekent dat we ook samen kunnen werken als dat zo uitkomt. Alle focus ligt nu echter weer op ‘III’ en de optredens daaromheen.”

‘III’ is voor Paul de Munnik een duidelijk nieuw ijkpunt in zijn carrière. Een album waar hij zijn muzikale identiteit mee onderstreept en dat als springplank naar de toekomst dient. “Ik ben op een leeftijd dat je gaat nadenken wat je nog wil in het leven en dat je keuzes gaat maken. Meer dan ooit kies ik heel bewust voor dit vak, dit ambacht waar ik best goed in ben gebleken en waar ik tot nu toe wellicht niet trots genoeg op ben geweest. ‘III’ is een eerbetoon aan het vak, maar het is zeker ook een creatief statement van ‘de zanger’ Paul de Munnik. Ik besef dat mijn kracht ligt in goede liedjes schrijven en die vol overgave zingen. Dat wil ik tot in lengte van dagen blijven doen.”