Volgens een lang vergeten Zwolse legende komt er elke vijftig jaar een monster uit het slijk van de IJssel gekropen. Er brandt een oud vuur in de ogen en een bedwelmende adem stoomt uit de neusgaten van dit tweekoppig beest, dat inmiddels bekend staat als het gevaarte Money & The Man.

Money & The Man wist fans aan zich te binden en muziekpers te overtuigen de zweterige garage-blues en intense indie-rock&roll van hun zelfgetitelde debuut uit 2018. Bulldozer-riffs en drums die over je heen galopperen als schuimbekkende paarden. Opvolger Money No Time – Time No Money is geboren uit dezelfde furie en energie, maar de songs zijn puntiger en bevatten nog meer memorabele hooks.

Het album werd opgenomen in een oud chinees restaurant, nu dienstdoend als antikraakpand. Omgeven door de schmutz van jarenlange twijfelachtige hygiëne-naleving werden de dertien songs op band geknald. De decibellen stootten het stof van de nep-mingvazen en deed groene algensmurrie van de aquariumwanden afbladderen. Het was de winter van 2019 en stervens koud. De enige manier om het warm te krijgen gedurende de acht opnamedagen, was spelen alsof hun leven ervan af hing.

Zanger/gitarist Henk Wesselink en drummer Ymte Koekkoek waren klasgenoten, maar konden elkaar aanvankelijk niet luchten of zien. Totdat ze in 2013 voor een opdracht werden opgesloten in een muzikale schatkamer. Vanaf dat moment waren ze onvermijdelijk en onlosmakelijk aan elkaar verbonden.

Zonder haast smeedden zij in de daaropvolgende jaren hun sound. Een sound die naast de onderbuik-prikkelende oerkracht die je verwacht bij een garageblues-duo, stiekem ook vernuftige elementen bevat, zoals oneven maatsoorten en onverwachte tempowisselingen. Geïnspireerd door vergane glories en de ongeziene toekomst zijn ze gaan schrijven over de keuze tussen geld en geluk.

Wie geld heeft, heeft geen tijd en wie tijd heeft, heeft geen geld. Die boodschap wordt vertaald in corrupte riffs en valse maatsoorten, die het gevoel versterken van desoriëntatie en vreugdevolle overgave.