Als kind wil hij zanger worden. Daarna droomt hij van carrières als boekenschrijver, tekenaar en acteur. Het moge duidelijk zijn: al op jonge leeftijd weet Roy Michael Reymound (Eindhoven, 26 oktober 1986) dat hij niets voelt voor een gewone kantoorbaan. Hij wil verhalen vertellen. Maar nooit ziet hij een dergelijke loopbaan als een reële toekomstmogelijkheid. Als hij op zijn veertiende begint te rappen, is dat dan ook voornamelijk voor de grap. Maar stukje bij beetje wordt hij steeds serieuzer, en op zijn twintigste vormt hij net Karimineel de groep Zwarte Schapen. Ondertussen maakt Fresku met enkele vrienden – onder meer regisseur Teemong – ook steeds vaker persiflerende filmpjes die hij op internet zet. En uiteindelijk volgt, eind 2008, op beide gebieden de doorbraak. Enerzijds wordt de meligheid van het typetje Gino Pietermaai door honderdduizenden mensen omarmd, anderzijds zetten de openhartige nummers Kees en Twijfel Fresku meteen op de kaart als een unieke, persoonlijke rapper.

Die combinatie van grappig en serieus, van knipoog en oprechtheid, kenmerkt zijn werk. Als in 2009 debuutalbum Fresku verschijnt, wordt dit onderstreept: de eerste single Ik ben hier gaat bijvoorbeeld over Fresku’s moeilijke jeugd en al zijn onzekerheden, terwijl de video Kutkop juist een humoristische, grofgebekte Fresku toont. Beide nummers hebben echter ook iets gemeen: ze slaan aan bij een groot publiek. In één klap behoort Fresku tot de top van de Nederlandse hiphop. Zelf omschrijft hij de tijd sinds zijn doorbraak als een ‘droomvlucht’. Want niet alleen wordt het debuut een succes, ook volgen er workshops, optredens bij De Wereld Draait Door en Lowlands, diverse State Awards, nominaties voor een 3voor12 Award en 3FM Awards, en misschien nog wel het belangrijkste: twee jaar lang geeft Fresku vrijwel onafgebroken shows in Nederland, België en zelfs Curaçao.

Intussen wordt steeds duidelijker dat hij meer is dan een rapper. Hij wil een verhaal vertellen, of dat nu is door middel van muziek, film, columns, seminars of workshops. Op alle gebieden wil Fresku zich ontwikkelen. Zo maakt hij eind 2011 zijn officiële debuut als acteur in de bioscoopfilm New Kids Nitro, terwijl de komische online sketches alsmaar aan populariteit en zeggingskracht winnen.

Muziek blijft voorlopig echter de hoofdmoot. Met Maskerade verschijnt Fresku’s tweede album. Een album dat niet in het teken staat van pure hiphop, maar om de verhalen die erop verteld worden. De gastenlijst is in dat opzicht veelzeggend: Fresku laat zich niet assisteren door collega-rappers, maar door artiesten uit allerlei genres. Izaline Calister levert bijvoorbeeld een bijdrage, een Antilliaanse zangeres die eerder al met Fresku’s vader muziek maakte. Eindhovenaar Theo Maassen is zo mogelijk een nog opvallendere naam op de gastenlijst van Maskerade. Deze cabaretier voelde zich zo aangesproken door de verhalen en de boodschappen van Fresku, dat hij graag een steentje wilde bijdragen. En ten slotte komen zanger Brace en vaste kompaan Teemong ook nog langs op Maskerde. Al met al levert het een verrassend, gevarieerd album op. Nu eens persoonlijk, dan weer cynisch of met een gek stemmetje, maar bovenal: altijd Fresku.