Angela Moyra (1985) is al sinds haar vroege jeugd omringd door haar vaders’  boeken, elpees, en zingende familieleden en wist dan ook snel dat het pad in het leven haar naar haar grootste passie muziek zou leiden. Geïnspireerd door het oude geluid van artiesten als Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Dionne Warwick maar ook moderne traditionalisten als Priscilla Ahn, Corrinne Bailey Rae en Sara Bareilles heeft Moyra een “storytelling” stijl van zingen en componeren ontwikkeld. De songs komen voort uit geluk, uitdaging en de constante strijd van een jonge vrouw, gecombineerd met invloeden voortkomend uit haar Engelse en Indonesische roots.

Op haar veertiende, leerde ze van haar oom de eerste akkoorden op de gitaar en al snel had ze in de gaten hoe gemakkelijk dat ging, ook door op het internet rond te surfen om te kijken hoe anderen hun instrument bespelen. Hierdoor ontwikkelde ze ook op dit vlak een compleet eigen stijl die vooral vanuit autodidactische vaardigheden werd ontwikkeld.

Op haar negentiende schreef zij haar eerste liedje in eenzaamheid in haar appartement in Chicago, waar ze zich vestigde vanwege een jaar stage voor haar opleiding. Muziek werd haar metgezel en gaf haar comfort en ondersteuning zo ver van huis.

In 2009, na het afronden van haar studie in Aberdeen (Schotland), voelde Angela dat de tijd rijp was om haar eigen liedjes ook aan anderen te laten horen. Zo startte ze met optredens tijdens zogenaamde ‘open mics’ en sloot zij zich aan bij het ‘Amsterdam Songwriters Guild’.

In december 2011 stond Angela in de finale van 'De Grote Prijs van Nederland' en kort daarna bracht zij haar eerste single 'Timid' uit.

Met dit nummer werd Angela voorjaar 2012 'Serious Talent' op 3FM en was zij te zien in tv-programma 'De Wereld Draait Door'.

Angela liet tevens een goede indruk achter met dit zelfde nummer bij het tv-programma 'De Beste Singer-Songwriter van Nederland' en zo kwam zij uiteindelijk in de finale van dit programma terecht.

Najaar 2012 deed Angela mee aan het landelijk reizende festival Popronde, waarvoor zij op de derde plek stond van de meest geboekte Popronde acts. En trad ze op in voorprogramma’s van Beth Hart en James Morrison.

Na een mooi pakket songs te hebben verzameld was het voor Angela tijd om de nummers vast te leggen. Niemand minder dan producer Reyn Ouwehand (Ane Brun / Vanessa Paradis / Alain Clark) heeft in studio ‘The Church’ ervoor gezorgd dat de nummers stuk voor stuk werden voorzien van een nostalgische, vintage sound, met invloeden uit Franse chansons.

Voor de fotografie is opkomend Belgisch fotografe Sophie van der Perre benaderd, haar dromerige, pure en kwetsbare foto’s zijn o.a. gepubliceerd in Vice Magazine, Blend, Elle en Vogue en geëxposeerd in verschillende galeries in Europa en Amerika, waaronder een co-expositie met Moby in Gent.

Met het platencontract bij Zip Records in de USA gaat er voor Angela een lang gekoesterde droom in vervulling. Naast de release van haar debuutalbum ‘Fickle Island’, die in Nederland op 21 maart is uitgekomen, zal het album simultaan in Amerika verschijnen. De eerste single ‘Nothing Lasts’ van dit album kwam in september 2013 in Nederland uit, de tweede single ‘Bubbalu’ verscheen op 28 februari 2014.