Dat muzikale ambities en soloaspiraties er bij Mark Dakriet al vroeg inzaten, kan onmogelijk ontkend worden. Al vanaf de lagere school maakt hij kenbaar beroemd te willen worden. Uiteindelijk lukt dat ook, maar dan wel met een groep; Nederlands eigen top r&b-kwartet Re-Play.

Maar de ambitie om als solo-artiest verder te groeien is altijd latent aanwezig. Ambitie wachtend op het juiste moment om op te duiken…

Na met het Rotterdamse gezelschap zes jaar de Nederlandse popwereld te hebben verwend met onvervalste Nederlandstalige r&b en een handvol hits, gebeurt het onvermijdelijke; november 2002 markeert het begin van een nieuwe fase in het leven van de 30-jarige zanger; Mark Dakriet neemt afscheid van Re-Play en kiest voor een solo-carriere. Ofwel: de ambitie en het juiste moment hebben elkaar ontmoet en de hand gegeven.

Het resultaat van die beslissing is het solo debuutalbum ’Dit Ben Ik’. Een veelzeggende titel van een cd vol, samen met producer Giorgio Tuinfort, geschreven popsongs, met hier en daar een vleugje r&b en invloeden uit de rock, jazz, latin, klassieke en wereldmuziek. Eigenzinnig, overtuigend en in alle eenvoud legt Mark zijn ziel bloot. Vijftien prachtige nummers die precies aangeven welke richting de jonge, levenslustige Zuid-Hollander van Surinaamse afkomst op wil: doorwrochte, weldoordachte en vooral gevoelige liedjes maken die hem een eigen plaats in de vaderlandse showbizz zullen geven.

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het Mark duidelijk niet. Vanaf 10 oktober 1973 wordt daarvoor de basis gelegd op drie hoog in de Willem Buitenwegstaat, in zo’n typisch Rotterdamse wijk waar alle rassen en culturen hun eigen plek vinden. Na negen jaar verhuist hij samen met zijn Surinaamse vader, die na een sportieve carriиre in het sociaal culturele werk terechtkwam en Surinaams/Nederlandse moeder (ambtenaar van de burgerlijke stand), naar Nieuwerkerk aan de IJssel.

Zingen deed Mark Dakriet aanvankelijk nog niet. Ja, onder de douche, zo lang zijn ouders hem maar niet konden horen. Op het afscheidsfeest van de lagere school vraagt een klasgenootje hem om een duet te zingen: ’Endless Love’ van Diana Ross en Lionel Richie. „Eigenlijk was ik op mijn teentjes getrapt. Omdat ik de enige kleurling op school was, kwam ik in beeld. Ik heb het uiteindelijk toch gedaan en we wonnen direct de eerste prijs. Toen ik zong, zag ik allerlei moeders huilen. En er waren leraren die me op het hart drukten om wat met mijn stem te doen.”

Na de middelbare school (met muziek als examenvak en zanger van de schoolband) in Capelle aan de IJssel, wordt Mark kok in het Van der Valk Hotel in Nieuwerkerk. Tot het moment komt waarop een vriend hem vraagt mee te gaan naar Jakarta. De vriend heeft namelijk nog een zanger nodig voor zijn band die een half jaar kan werken in het Grand Hyatt Hotel in de Indonesische hoofdstad. Een unieke kans en Mark neemt onbetaald verlof. „Het was een coverband met drie zangers. Daar heb ik ontzettend veel geleerd. Niet alleen muzikaal, maar zeker ook hoe je met publiek omgaat.” Eenmaal terug in de keuken van het Van der Valk, wordt hij opnieuw gevraagd. Nu door Sam de Wit, die Mark als vierde zanger voor zijn r&b-groep Re-Play ziet. „Eenmaal aangekomen op de auditie, bleek ik ze al te kennen. Zij hadden namelijk al als de Pasadena’s aan de Soundmixshow meegedaan.”

Het klikt tussen Mark en de drie overige leden van Re-Play en Nederland leert het kwartet kennen door hitsingles als ’Ik Denk Aan Jou’, ’Kijk Om Je Heen’, ’Ala Day’ en de kraker ’Never Nooit Meer’ met Gordon. Na tal van awards en platen blijkt in 2002 de koek toch op. „Ik wilde rechtsaf, zij wilden linksaf. Toch heeft Re-Play enorm veel voor me betekend. Ik heb zes prachtige jaren in die groep gehad. Voor het eerst een studio in, je eerste hit, mijn vrouw ontmoet dankzij de groep, met Gordon zingen voor de CliniClowns, de eerste keer Ahoy’. Ik heb alleen maar mooie herinneringen.”

Mark besteedt z’n hervonden vrije tijd nuttig: samen met de jonge songwriter en producer Giorgio Tuinfort gaat hij direct aan de slag en het duo schrijft nieuwe songs. De eerste de beste avond ontstaan al vijf ideeлn voor nummers. Hun samenwerking is bijzonder, vindt Mark. Hij luistert naar Giorgio die eindeloos op de piano improviseert. Als er zich een themaatje aandient dat Mark aanspreekt, wordt dat verder uitgewerkt. „Giorgio weet wat ik denk en voel, we vullen elkaar heel goed aan”, zegt Mark over de 23-jarige Tuinfort.
Eenmaal klaar met het schrijven van songmateriaal gaan Mark en Giorgio de studio in: Rocktown in Rotterdam, Cruise Control in Amsterdam, Arnold MÑŒhren Studio’s in Volendam en uiteindelijk Galaxy en ICP in Belgiл zijn de plekken waar ’Dit Ben Ik’ vorm en gestalte krijgt. De mix is van Michel Dierksen, terwijl de band bestaat uit Giorgio Tuinfort op toetsen, gitarist Nicky Buzz, bassist Gerald Olieberg, drummer Joлl Slagtand, percussionist Jeroen de Rijk, saxofonist Kees ten Dam en achtergrondzangeressen Adriana Romijn, Suzanna Rastovac en Suzanna Lubrano.

‘Dit Ben Ik’ is een uiterst gevarieerde plaat geworden met het opwekkende ’Vrij Zijn’ als opener. Van het lyrische ’Nooit Meer Alleen’ en het piepkleine maar zeer directe ’Je Moeten Missen’, via het funky ’Muziek’ of het Santana-eske ’Voor Altijd’ tot aan het lekker lazy uitgevoerde ’Droom Maar’ en het aansprekende ’Tegen Beter Weten In’. Een duet met Ruth Jacott in de ballade ’Nu Het Over Is’ en een samenwerking met het wereldberoemde Zuid-Afrikaanse mannenkoor Ladysmith Black Mambazo in ’Samen Sterk’ maakt ’Dit Ben Ik’ bijna compleet. Met ‘Dit Lied Is Voor Jou’, een bewerking van Elton John’s ‘Your Song’, met de prachtige Nederlandstalige tekst van Martine Bijl, is het album werkelijk helemaal af.

Mark Dakriet is meer dan tevreden met het resultaat. Want zijn liedjes geven ook na vele draaibeurten steeds weer nieuwe muzikale geheimen prijs. Maar Mark is naast tevreden ook blij. Opgetogen. „Ik kan alles nu zelf beslissen. Ik ben weer gelukkig. Ik hoef niet meer naar ’mijn werk’ toe, zoals ik dat een tijd voelde. Op sommige takes hoor je letterlijk hoe vrolijk ik ben. Ik kan nu op de bÑŒhne staan en uit mijn dak gaan. Mensen entertainen is toch het mooiste dat er is? Ze zien huilen of lachen en meezingen op jouw liedjes, dat is de kick. Omdat нk nu alles zing, kan ik meer kanten op met mijn stem. Zo is het goed. Simpel gezegd: dit ben ik!”